Wyprawa “Śladami Buddy” pozostawia ślady. We mnie pozostały: pokora – od ludzi, którzy nie mają nic i wydawałoby się, że żyją na dnie nędzy można uczyć się pogody ducha, od Karmapy XVII, którego mieliśmy zaszczyt spotkać, tego, że Budda przejawia się nieoczekiwanie inaczej niż moglibyśmy się spodziewać… akceptacja – okazuje się, że jeśli czuję się bezpieczna w grupie ludzi (a grupa była przednia!) to nie uruchamiam ocen, albo uruchamiam ich mniej, a wtedy znikają irytacja, złość, napięcie, pojawiają się łagodność, swoboda, otwartość, radosny spokój… wdzięczność – za mądry coaching Macieja, za wsparcie i inspiracje płynące od grupy, za niebo nad i ziemię pod, za to, że, jest do czego wracać po podróży i dzielić się przywiezionymi Skarbami (bo nieoczekiwanie jest ich więcej niż myślałam)…
Chętnych ostrzegam – te ślady mogą okazać się trwałe!